بعضی آدمها
انگار چوب اند …
تا عصبانی می‌شوند، آتش می‌گیرند،
و همه جا را دودآلود می‌کنند ،
همه جا را تیره و تار می‌کنند ،
اشک آدم را جاری می کنند ...
ولی بعضی‌ها این طور نیستند ؛
مثل عود اند ...
وقتی یک حرف میزنی که ناراحت می‌شوند،
آتش می‌گیرند،
ولي بوی جوانــمردی و انصاف می‌دهند ،
و هرگز نامردی نمی‌کنند ...
این است که می گویند :
«هر کس را میخواهی بشناسی،
در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»بعضی آدمها
انگار چوب اند …
تا عصبانی می‌شوند، آتش می‌گیرند،
و همه جا را دودآلود می‌کنند ،
همه جا را تیره و تار می‌کنند ،
اشک آدم را جاری می کنند ...
ولی بعضی‌ها این طور نیستند ؛
مثل عود اند ...
وقتی یک حرف میزنی که ناراحت می‌شوند،
آتش می‌گیرند،
ولي بوی جوانــمردی و انصاف می‌دهند ،
و هرگز نامردی نمی‌کنند ...
این است که می گویند :
«هر کس را میخواهی بشناسی،
در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»
انگار چوب اند …
تا عصبانی می‌شوند، آتش می‌گیرند،
و همه جا را دودآلود می‌کنند ،
همه جا را تیره و تار می‌کنند ،
اشک آدم را جاری می کنند ...
ولی بعضی‌ها این طور نیستند ؛
مثل عود اند ...
وقتی یک حرف میزنی که ناراحت می‌شوند،
آتش می‌گیرند،
ولي بوی جوانــمردی و انصاف می‌دهند ،
و هرگز نامردی نمی‌کنند ...
این است که می گویند :
«هر کس را میخواهی بشناسی،
در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»بعضی آدمها
انگار چوب اند …
تا عصبانی می‌شوند، آتش می‌گیرند،
و همه جا را دودآلود می‌کنند ،
همه جا را تیره و تار می‌کنند ،
اشک آدم را جاری می کنند ...
ولی بعضی‌ها این طور نیستند ؛
مثل عود اند ...
وقتی یک حرف میزنی که ناراحت می‌شوند،
آتش می‌گیرند،
ولي بوی جوانــمردی و انصاف می‌دهند ،
و هرگز نامردی نمی‌کنند ...
این است که می گویند :
«هر کس را میخواهی بشناسی،
در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»
کلاغ آمد...